Pogingen om de finish van de Montafon M3 MTB marathon te halen in de afgelopen 3 edities mislukten allemaal om uiteenlopende redenen. In 2012 waren er schakelproblemen, in 2013 een kapotgesneden achterband na 38 km waardoor ik de tijdlimiet niet meer haalde en in 2014 werd de race bij Partenen afgebroken vanwegen sneeuw op Bielerhöhe. Zou het dit jaar wel lukken?
Enkele stats:
Afstand: 130km
Hoogtemeters: 4500hm
Weer: Droog bij de start om 07:30, regen van 8:00 tot 12:00 uur, daarna droog. Temperatuur tussen 11 en 20 graden.
Parcours: Lange klimmen en afdalingen. Veel brede schotterwegen, afgewisseld met een aantal singeltracks. De singeltrack afdaling vanaf de Bartholomäberg is erg lastig. Een deel van de afdaling van Silvretta (Bielerhöhe) naar Partenen lijkt een downhill parcours.
De weersvoorspellingen waren niet zo goed voor de wedstrijddag, want er zou wel eens veel regen kunnen gaan vallen. Bij de start om 07:30 was het echter nog droog. De eerste kilometers gingen over de weg richting de Bartholomäberg. Daar kwamen ook een paar Nederlanders voorbij die mijn naam herkenden van het Nederlandse mountainbike forum. Bij de beklimming van de Bartholomäberg na zo’n 40 minuten begon het dan toch te regenen, veel eerder dan ik gehoopt had. Op de snelheid had het niet veel invloed, want het parcours kan veel regen hebben. Boven op de Bartholomäberg regende het vrij hard en was de temperatuur gezakt naar zo’n 11 graden. Even stoppen dus om het regenjasje aan te doen, zeker met het oog op de naderende afdaling naar Vandans.
De afdaling ging prima, alleen het laatste technische stuk liep ik vanaf de trap tot de laatste haarspeldbocht. Precies als gepland was ik om 10:10 op het fietspad in Vandans. Vorige jaren was deze tijd mijn doel vanwege de start van de kortere M1 afstand om 10:00 uur, maar vanaf dit jaar rijden zij alleen over de Bartolomäberg dus was deze limiet eigenlijk niet meer nodig.
De klim vanaf Vandans richting Matschwitz is een kilometer of 7 lang, steil en dit jaar ook erg nat. Ik reed echter lekker en haalde nog een paar man in. Ruim op tijd was ik dan ook om 11:45 bij het tijdlimiet punt bij 62km. Een kwartiertje later was er nog beter nieuws, want het werd droog. Ik zag zelfs even de zon op het lange tussenstuk naar Partenen! Om 13:00u reed ik voorbij de tolpoortjes van de Silvretta Hochalpstrasse en een paar minuten later was ik bij het tweede tijdlimiet punt bij 82km. Zo ver was ik vorig jaar ook gekomen, maar dit jaar mochten we doorrijden! Wel eerst even de regenjas uit want het was al zo’n 20 graden.
Nu begon de 9 kilometer lange klim naar Kops. Over asfalt bleek, maar door de lengte en de stijgingspercentages niet gemakkelijk. Toch reed ik ook hier lekker en ik haalde weer twee man in. Boven bij Kops was het uitzicht op de Kopssee en de omgeving fenomenaal. Bij een onbewolkte lucht kan dit alleen maar nog mooier zijn. Op deze hoogte van zo’n 1800 meter zit je echt tussen de hoogste toppen in de omgeving in een uitgestrekt gebied met bijna geen bebouwing. De route ging nu langs het meer en een stuk omlaag over de weg.
Bij de tolpoort van Wirl ging het weer offroad en de laatste 3 kilometer voor Bielerhöhe ook klimmend. Hier haalde ik ook weer twee man in. Ook bij Bielerhöhe op 2000 meter was er een mooi uitzicht over de Silvrettasee en de omgeving en het was nogsteeds droog. Vanaf hier ging het weer omlaag. De eerste kilometers waren gemakkelijk. Daarna ging het steil omlaag over grote keien en rotsen. Hier moest ik lopen en werd ik weer ingehaald door de twee rijders die ik in de laatste klim had ingehaald. Zij waren te voet sneller dan ik. Na een lang loop stuk werd het weer iets gemakkelijker. Het laatste stukje ging over schotter en daarna over de weg tot de tweede passage van het tijdlimietpunt bij 82km, nu bij zo’n 110km.
Ik dacht dat we nu over de weg of eenvoudige paden terug konden naar Schruns. Er volgde echter eerst toch nog een lastige trail door het bos met veel wortels, rotsen en een aantal schiebepassagen. Hier werd ik weer ingehaald door een van de rijders die ik in de klim naar Kops inhaalde. Na de trail ging het dan wel vliegensvlug terug naar Schruns over fietspaden. Ik had voor me geen richtpunt dus deed het rustig aan tot ik werd bijgehaald door de laatste rijder die ik op de klim naar Kops inhaalde. Ik ging mee in het wiel en kop over kop reden we terug. Op het laatste paadje in Schruns nam ik nog een keer over en na wat draaien en keren in Schruns zag ik dat hij niet meer in mijn wiel zat. Uiteindelijk finishte ik in ongeveer 8:57u, mooi binnen de 9 uur dus. Superblij natuurlijk dat het eindelijk gelukt was! Sandra, Naomi en Iris zagen mij finishen en waren natuurlijk ook blij. Naomi en Iris mochten nog mee op de foto.
