Na een aantal weken met veel regen was het de afgelopen week grotendeels droog geweest. De dag van de Erbeskopf marathon zou het zelfs de warmste dag van de week worden.
Enkele stats:
Afstand: 110km
Hoogtemeters: 3260hm
Weer: Droog en zonnig. Temperatuur tussen de 20 en de 34 graden.
Parcours: Droog met een paar hele kleine stukjes modder. Veel lange klimmen en een aantal soms lastige singletracks en singletrack afdalingen.
Goede omstandigheden om voor de 8e opeenvolgende keer naar Thalfang af te reizen voor deze marathon. Thuis had ik een nieuwe ketting gemonteerd en tijdens het inrijden sloeg deze een paar keer over op een steil klimmetje op het lichtste verzet. Hopen maar dat dit niet tijdens de wedstrijd zou gaan gebeuren. De nieuwe zadelpen die ik had gemonteerd beviel wel meteen goed.
De startronde was hetzelfde als altijd. De benen voelden super en het leek de eerste kilometers wel vanzelf te gaan. Het eerste stuk na de startronde was ook hetzelfde als altijd, maar toch waren er over hele ronde gezien zoals ieder jaar toch weer een aantal nieuwe stukken. De eerste lastige afdaling na zo’n 20 kilometer zat er zoals ieder jaar wel in. In het verleden ben ik daar wel eens gevallen, maar deze keer was het geen probleem.
Daarna volgende een paar langere klimmen met steile stukken erin. Goed om de nieuwe ketting nog eens te testen. Gelukkig leverde het geen problemen op. De temperatuur liep al flink op en ik stopte bij iedere post om mijn bidon te laten vullen en nog wat te drinken of te eten. Ik dronk ook iedere 10 tot 15 minuten wat uit de bidon.
Voor de klim naar de Erbeskopf was er dit jaar een nieuwe lange klim toegevoegd. Na deze klim volgde nog een leuke flowtrail waarna we op de klim naar de Erbeskopf uitkwamen. Deze klim van in totaal een kilometer of 8 bevatte dit jaar, behalve de singletrack afdaling na Siegfried’s auffahrt, geen trails. Uiteindelijk was ik na 70 kilometer bij de verzorgingspost na het eerste stukje afdaling van de Erbeskopf. De top van de Erbeskopf had al eens wat eerder in de ronde gelegen, dus het stuk naar de finish was nu wat korter. Het goede gevoel van het begin was er gelukkig nogsteeds. Mijn benen voelde ik niet en het leek allemaal geen moeite te kosten.
Er volgde nu wat meer daalwerk gevolgd door de gebruikelijke twee worteltrailtjes. Even later volgde een nieuwe lange wortel afdaling steil door het bos die ik niet kende, deze kon ik helemaal tot beneden rijden. Bij kilometer 98 volgde ook weer een oude bekende, ook een steile wortelafdaling door het bos. Ik durde het niet aan en liep het eerste steile stukje omlaag, het tweede deel deed ik wel op de fiest. Even later volgde de eveneens bekende klim met in de eerst 50 meter een smerig steil stuk omhoog.
Mijn maag zat op dat moment overvol met sportdrank. Ik kon bijna niet meer drinken maar merkte toch dat ik vocht tekort begon te komen want ik begon minder te zweten. De benen voelden nogsteeds goed, maar mijn hoofd begon bijna te koken. Zeker op de veldwegen door open stukken en weilanden waar de fietscomputer 34 graden aangaf was het voor mij toch wat te warm aan het worden. De laatste steile klim door het bos na een korte trail afdaling door een beekje kon ik wel gewoon tot boven rijden. Gelukkig was het niet ver meer. Ik probeerde wel gewoon te blijven drinken, maar erg goed lukte dit niet meer. Uiteindelijk was ik om 15:45u bij de finish, toch weer sneller als tijdens mijn voorgaande 7 deelnames!