Een oververhitte dag zou het worden bij mijn 9e deelname op rij aan de Erbeskopfmarathon. De finish halen werd dan ook niet gemakkelijk.
Enkele stats:
Afstand: 110km
Hoogtemeters: 3250hm
Weer: Droog, veel zon en ‘s middags ook wat bewolking. Temperatuur tussen de 22 en 32 graden.
Parcours: Droog en stoffig met heel soms een klein beetje modder. Veel lange en steile klimmen en regelmatig singletracks en en leuke afdalingen.
Voor deze wedstrijd is het altijd vroeg opstaan. De wekker stond op 5:15u en 20 minuten later zat ik in de auto. De route naar Thalfang via Verviers is voor het overgrote deel autoweg en vrij eenvoudig te rijden. Bij de grens met Duitsland ging het echter al mis want door werkzaamheden aan een brug was de autoweg dicht. Na een stuk omrijden over kronkelige binnendoorweggetjes kwam ik weer op de autoweg. Ik had nu zo’n 10 minuten tijd verloren maar ging de start nog wel halen. Echter, bij de afslag naar de autoweg richting Thalfang ging het weer mis want mijn afslag was afgesloten. Ik moest de volgende afslag nemen moest de rest van de weg naar Thalfang binnendoor rijden over kronkelige wegen met haarspelden en veel hoogteverschil. Uiteindelijk was ik pas om 7:50u in Thalfang. Bij het toilet was het gelukkig niet druk en ook het afhalen van het startnummer ging snel, dus ik had toch nog genoeg tijd om even wat in te rijden.
Kort voor de start in Thalfang.
Om 9:00u kon dan de echte wedstrijd beginnen. Het was al vrij warm met zo’n 22 graden. De benen voelden redelijk en het eerste lokale rondje ging vrij snel. Het was de eerste kilometers vaak stuivertje wisselen met bikers die mij in de afdaling inhaalden en die ik in de klimmen weer inhaalde. De eerste 20 kilometer reed ik binnen het uur en de steile afdaling op 20 kilometer was geen probleem. Bij deze wedstrijd blijven de steile en lange klimmen elkaar opvolgen. De sinds vorig jaar nieuwe klim voor de Erbeskopf zat er ook weer in gevolgd door de flow trail en daarna een paar steile afdalingen.
Doorkomst na zo’n 45 minuten.
Het was al erg warm aan het worden en ik was bij iedere verzorgingspost gestopt om mijn bidon bij te vullen, maar toch kreeg ik last van een droge mond en ik voelde mij niet zo lekker. De beklimming van de Erbeskopf ging nog wel goed, maar bij de post daarna op zo’n 72 kilometer stopte ik een paar minuten om bij te komen en te drinken. De 10 kilometer daarna was het vooral afdalen naar de volgende verzoringspost. Echt snelle afdalingen zaten er niet bij want het waren meestal trailtjes door het bos. Er kwam gelukkig wat bewolking waardoor het soms een paar graden afkoelde.
Doorkomst na zo’n 4 uur fietsen.
Afzien..
Bij het klimwerk daarna bleef ik mij slecht voelen. Bij kilometer 85 stopte ik even voor een gelletje en wat te drinken. Als de zon volop had geschenen was ik hier waarschijnlijk ergens afgedraaid, maar nu ging het net en ik wilde toch finishen. Bij kilometer 95 vlak voor de laatste verzoring stopte ik weer voor mijn laatste gelletje. De steile afdaling door het bos bij 98 kilometer liep ik want die kun je alleen goed rijden als je 200% geconcentreerd bent. Ik kon verder wel alle klimmen oprijden, ook de steile stukken, maar de snelheid was er wel uit.
Ik was blij om na iets meer dan 7 uur rijden de finish te zien. Bij de eindverzorging dronk ik meteen wat en daarna moest ik toch een minuut of tien gaan zitten om weer een beetje bij te komen, zo kapot was ik. Ik besloot het nudelessen toch maar over te slaan want ik kon nu toch niets eten en besloot meteen terug naar huis te rijden. Gelukkig had ik op de terugweg alleen nog last van de wegafsluiting bij de Duitse grens.