Geen mountainbike rit, maar gezien de lengte mag deze Liberation Ride ook wel deze site. Deze gravel ride die op bevrijdingsdag werd verreden was dan ook niet zomaar een rit.
Enkele stats:
Afstand: 130km
Hoogtemeters: 1800hm
Weer: Grotendeels droog, maar 2 keer een stevige bui soms met hagel. Niet echt nat geworden door eerst problemen met de achterband en daarna een bui toen ik in het bos reed.
Parcours: Veel brede veld en bospaden, maar ook veel stukken uit vaste MTB routes met meer stenen en wortels. Ook redelijk wat stukken asfalt.
We reden de Liberation Ride met 7 Singletrack Limburg leden, vrijwel allemaal op een gravel bike. Na het afhalen van het startnummer volgde een re-enactment scene waarin 3 soldaten uit de 2e wereldoorlog de Amerikaanse vlag hesen. De rit zou vandaag ook langs een aantal belangrijke plaatsen leiden die met de 2e wereldoorlog te maken hadden, zoals Mesch, de Sigfriedlinie en het Amerikaans kerkhof in Margraten.
L1 verslag van de Liberation Ride
Re-enactment scene voor de start van de Liberation Ride.
Om 9:35u mochten we vertrekken, waarbij we eigenlijk meteen weer stil stonden bij het uitrijden van het weiland. Het was meteen druk op het parcours, waardoor we een paar keer moesten wachten om iedereen bij elkaar te houden.
Singletrackers van start bij de Liberation ride.
Na zo’n 30 kilometer bij Beutenaken begon mijn achterband leeg te lopen. Eerst probeerde ik hem een paar keer op te pompen. Vervolgens probeerde ik de band weer luchtdicht te maken met een flesje latex van een van de andere Singletrackers. Dit was net op het moment van de eerste stevige regen/hagelbui en even schuilen kwam op dit moment niet zo heel slecht uit. Uiteindelijk moest ik bij de eerste verzorgingspost bij de Gulpenerberg toch een binnenbandje in de band leggen.
De route ging nu verder richting het drielandenpunt. Bovenaan bij Camerig kwam ik in het Vijlenerbos alleen te zitten tussen de eerste twee Singletrackers en de rest. Ik probeerde de eersten weer bij te halen, maar door problemen met mijn GPS apparaat (de route was niet uitgepijld!) moest ik een paar keer wachten op andere bikers om te zien of ik op de juiste route zat. Pas bij de 2e verzorgingspost een stuk na het drielandenpunt zag ik de eerste twee Singletrackers weer terug. Ze stonden al even te wachten, en doordat het niet al te warm was besloten we na een tijdje met zo’n drieën verder te rijden.
De rest van de ronde verliep zonder problemen, al zat er wel nog een lastige afdaling naar het spoor in die gelopen moest worden. De binnenband achter hield het goed, maar de buiteband had weinig profiel en gleed veel weg. Ook de voorrem piepte vrij erg. De laatste kilometers waren wel zwaar, maar rond 17:30u waren we bij de finish waar we nog een bordje pasta kregen.
Klunende gravelbikers in de afdaling naar het spoor.