Arnsberg was dit jaar mijn eerste MTB marathon. Het beloofde geen al te spannend parcours te worden, maar wel een mooie training richting de marathons in Oostenrijk deze zomer.
Enkele stats:
Afstand: 90km
Hoogtemeters: 2550hm
Weer: Droog, afwisseling van zon en wolken bij zo’n 20 graden
Parcours: Typische Sauerland marathon over 3 ronden met bijna alleen maar schotterpaden. In de ronde 1 singletrack wortelafdaling, 1 steile klim aan het einde van de ronde en nog 1 of 2 kleine stukjes singletrack. Vandaag was het parcours stofdroog.
Voor deze marathon hoefde ik niet vroeg mijn bed uit, want de start voor alle afstanden stond in het programma voor 11 uur. Even na 7:30u zat ik in de auto en zo’n 2 uur later was ik in Arnsberg. Arnsberg is een relatief kleine marathon, maar toen ik door signaleurs de parkeerplaats werd opgestuurd was het toch al behoorlijk druk. Uiteindelijk parkeerde ik verderop op een grote parking van een winkel.
Bij het afhalen van het startnummer kreeg ik nummer 4 op een geel bordje voor de lange afstand. Veel hadden zich niet ingeschreven voor deze afstand, voordat ik thuis vertrok stond de teller op 22. Een half uurtje voor de start nam ik plaats in het eerste startvak. Ik ging niet helemaal vooraan staan gezien het grote aantal deelnemers op de korte afstand en het feit dat ik niet te snel wilde starten. De moderator gaf op een gegeven moment echter aan dat na 14u de toegang tot de 3e ronde zou worden gesloten. Daar had ik geen rekening mee gehouden, rustig starten zou zo wel lastig worden. Maar meer dan 2 uur in de auto voor 60km biken zag ik ook niet zitten..
Voor de start van de Arnsberger Marathon. Dit is de enige foto die ik kon vinden waar ik op sta, maar je moet wel heel goed kijken.. (tip.. oranje helm en shirt).
Stipt om 11 uur gingen we geneutraliseerd van start achter een auto. Na een paar minuten werden we losgelaten op een asfaltklim, die na een paar honderd meter over ging in een schotterweg. De klim was niet al te steil, maar wel vrij lang. In de eerste helft van de ronde volgden meer van dit soort klimmen, gevolgd door een aantal snelle brede afdalingen. Onderweg reed ik een paar keer in de buurt van een Duitse biker die ook een geel bordje had. We spraken een paar keer en hij vroeg of ik ook voor de lange afstand ging, waarop ik zei dit ik er niet zo zeker van was met deze tijdlimiet.
Typische brede afdaling in de Arnsberger Marathon.
In ongeveer de laatste 10 kilometer van de ronde zaten de iets spannendere stukjes. Dit begon met een miniem stukje singletrack van een meter of 20. Even later volgde een singletrack wortelafdaling met wat kleine dropjes, gevolgd door een wortelpaadje door het bos. Allemaal niet al te lastig, zeker in deze omstandigheden.
Na de tweede verzorgingspost volgde weer een paar lange klimmen. In de buurt van de autoweg (die goed hoorbaar was, maar niet te zien) volgde een “gevaarlijke” afdaling met een scherp bochtje naar rechts. Aan het einde van dit paadje ging het rechtsaf voor de steilste klim van de dag. In de eerste ronde kon ik deze eenvoudig op rijden. Na deze klim was het nog 2 kilometer tot het einde van de ronde in het bos.
Precies na 1,5u had ik de 31 kilometer van de start loop en de eerste ronde erop zitten. Ik had nu dus nog precies 1,5u over om op tijd de zijn voor de sluiting van de ingang van de 3e ronde. Omdat het einde van de ronde in het bos was en niet bij start/finish moest een ronde wat minder dan 31 kilometer lang zijn, maar het zou wel lastig worden.
In de tweede ronde had ik wat voordeel van de parcourkennis die ik inmiddels had en ook omdat het wat minder druk was. Zo kon ik nu wel over een boompje dat over de weg lag heen, en ook de afdalingen leken wat sneller te gaan. Rustig aan doen zat er deze ronde helaas niet in, maar ik had wel de hele ronde het gevoel dat de tijdlimiet er wel in zat. In de steile klim aan het einde van de ronde had ik deze keer wat last van bijna-kramp in mijn rechter hamstring, maar ik wist fietsend boven te komen. Ik had nog een minuut of 8 over voor de laatste 2 kilometer in de ronde, maar ik wist dat het merendeel vlak of bergaf was. Uiteindelijk had ik 3 minuten over toen ik bij de ingang van de 3e ronde was.
Omdat ik net voor het sluiten van de 3e ronde was doorgekomen lag ik wel op de laatste plaats van de lange afstand, want niet lang nadat ik aan de 3e ronde was begonnen werd ik achtervolgd door een quad die achter mij de pijlen ging opruimen. Ik probeerde het wat rustiger aan te doen, maar door deze quad voelde ik mij soms toch wat opgejaagd. Ik zag in deze ronde maar 1 keer een andere biker, dit was redelijk aan het begin van de ronde waar ik net een een lange klim begon waar de andere biker weer bijna beneden was in de afdaling.
In deze ronde probeerde ik met een paar gelletjes en genoeg drinken ervoor te zorgen dat ik het goed vol kon houden tot het einde van de ronde. Bij de eerste post stopte ik ook even om mijn bidon bij te laten vullen. Achteraf bleek ik in deze ronde maar 4 a 5 minuten langzamer te zijn geweest dan in de 2e ronde.
Uiteindelijk was ik wel blij dat ik de 3e ronde gehaald had en niet voor niks zo lang in de auto had gezeten. De marathon zelf was verder eigenlijk totaal niet spannend en zou je ook met een gravel bike kunnen rijden, al is de wortelpassage dan iets lastiger.