Tussen de Salzkammergut Trophy en de Montafon M3 was het tijd voor vakantie. Dit jaar brachten we deze vakantie door in Istrie (Kroatie). Door fysieke problemen reed ik daar maar 2 tochten. Deze waren niet allebei even indrukwekkend, maar haak niet meteen af bij het lezen van deze post want er zijn zeker wel mogelijkheden om te biken in Istrie. De routes die ik reed waren afkomstig uit het Duitse Mountainbike-Magazin: Mountainbiken in Istrien.
Maandag 23 juli 2018 – Porec naar het Mirna beekje
Vandaag ging ik al om 7u naar het ontbijt om daarna een rondje te kunnen fietsen. Ik koos voor een route uit het Duitse Mountainbike-Magazin van een paar jaar geleden naar een beekje met de naam Mirna. Het startpunt van de route lag aan de noordzijde van Porec en was snel gevonden. Daarna ging het eerst over asfalt en daarna over bredere landwegen verder. De landwegen waren stofdroog en de grond was rood gekleurd. De paden hadden wat meer stenen dan bij ons in Zuid-Limburg, maar voor de rest was het niet spannend. Ook landschappelijk was er niet zo veel te beleven.
Na een kilometer of 20 volgde een lusje naar de Mirna beek. Het was de hele route al bewolkt geweest en vlak voor het begin van deze lus begon het te regenen. Ik twijfelde of ik door moest rijden, maar het regende niet heel hard en de paden waren nogsteeds kurkdroog, dus ik reed door. Een minuut later stopte het alweer met regenen. Hiervolgde de enige singletrack in de route, een lange stenige afdaling door het bos naar de beek. Helemaal beneden was dit pad wat dichtgegroeid en al snel volgde een houten bruggetje over de beek. Ik stak de beek over en maakte wat foto’s.
Het bruggetje over de Mirna beek.
Het brede pad langs de Mirna beek.
Nu ging de route linksaf over een breder pad langs de beek. Er vlogen wat eenden weg en even later schoot er een groter zwart beest vanaf de kant het water in. Het leek een bever of beverrat te zijn. Op deze weg langs de beek zou ik er nog een stuk of drie tegenkomen, maar gelukkig zaten ze op enige afstand van het pad. Uiteindelijk kwam het pad uit op een ander breed bad waar ik linksaf over een betonnen bruggetje weer de beek overstak. Hier volgde een lange brede klim weer terug naar het punt waar de lus naar de Mirna beek was begonnen.
Nu ging het weer over brede paden richting zee. Daarna volgde de route een heel stuk de kust. Nergens was het echter zo mooi als bij ons hotel in Porec. Op een gegeven moment moest ik een pad rechtsaf nemen, waar een van de weinige modderige stukken van de route volgden. Op dit stuk van 30 meter liepen de banden helemaal vol met rode plakmodder en daar had ik de komende kilometers nog plezier van, wat een troep. Ik schraapte wat modder van de zijkant van de wielen met een takje om de schade wat te beperken.
Verder liep de route over brede paden terug richting Porec. In Porec zelf was het druk en was het even zoeken naar de goede weg naar het hotel, maar uiteindelijk was ik rond 12:15 weer terug.
Woensdag 25 juli 2018 – Parenzana en Motovun
Ook op onze laatste dag in Porec reed ik weer een route uit het Duitse Mountainbike-magazin. Of eigenlijk een samenstelling van twee routes. Ik begon om 9:15u met de Parenzana route (route 7). Dit is een lange vaste route van Porec naar de Sloveense grens. De route gaat niet langs de kust, maar maakt een lus door het binnenland. Ik koos deze route vooral om in Vizinada te komen, waar een route rond Montovun begon (route 1).
De Parenzana is een gecombineerde fiets/wandel route. Deze vertrok op dezelfde plaats als de route die ik afgelopen maandag reed, noordelijk van Porec. Daarna ging het omhoog eerst kort over asfalt en daarna over brede landwegen. De afsalt stukjes in het begin waren soms even steil, de paden daarna gingen allemaal heel geleidelijk omhoog. Naarmate de route vorderde werd het landschappelijk steeds mooier. Er kwamen meer bergen in het landschap. Pas in Vizinade na zo’n 25 kilometer was er voor het eerst een echt mooi uitzicht.
De Parenzana route.
Dit was ook het startpunt van de route rond Montovun. De eerste paden waren even zoeken. Daarna volgde een hele lange brede afdaling. Uiteindelijk kwam deze uit bij het beekje de Mirna die ik afgelopen maandag had gezien, maar nu steeds mooier. Hier ging het een tijdje vlak langs de beek richting Motovun. Motovun was hoog op een berg gelegen en was al van ver te zien. Na een tijdje ging het rechtsaf weg van de beek.
De lange brede afdaling aan het begin van de Motovun route.
Nu begon het puzzelen. De paden werden snel slechter en waren soms helemaal dichtgegroeid. Ik twijfelde soms of ik wel door moest gaan, maar deed het uiteindelijk toch maar. Door de doornstruiken moest ik regelmatig van de fiets om onder of tussen de begroeing door te kruipen. Dit stuk voelde niet zo prettig. Ik was dan ook blij dat ik toen ik op een gegeven moment weer door een bosje moest kruipen ik aan de andere kant een brede weg zag. Het ging hier flink omhoog en er zaten wat mensen op de weg die waarschijnlijk op het land aan het werken waren (veel wijnranken in deze omgeving).
Ik reed verder en moest nog een tijd klimmen. De weg was niet overal even goed, maar niet zo slecht als het stuk na de beek. Het pad ging op een gegeven moment over een erf waar een paar vervelend blaffende honden zaten. Die zaten gelukkig wel vast, dus ik reed er gewoon langs omhoog. Bij Brac was het dacht ik dat er weer een afdaling begon. Dit was ook weer een flinke afdaling en daarna volgde natuurlijk ook weer een flinke klim richting Vizinada. Uiteindelijk kwamik uit op de Parenzana route. De Motovun route maakte hier nog een lus die ik oversloeg vanwege de tijd.
Mooi uitzicht op Motovun.
De Parenzana route richting Vizinada liep hier een stuk omhoog. Uiteindelijk was ik om ongeveer 11:15u weer in Vizinada. Nu reed ik de Parenzana zoals ik gekomen was terug naar Porec.
Uitzicht op de zee aan het einde van de Parenzana bij Porec.
Al met al is de Parenzana een mooie route om in het binnenland van Istrie te komen. De Motovun route was landschappelijk mooi, alleen niet alle paden waren geschikt om te fietsen.
Conclusie
Istrie is aan de kust rond Porec vrij vlak. Je moet dus eigenlijk wel het binnenland in om een mooie tocht te kunnen rijden. De Parenzana route is een mooie weg om met de fiets naar het binnenland te rijden. De routes die ik reed waren al een paar jaar oud en het leek erop dat niet alle paadjes meer goed begaanbaar waren, maar als je recentere routes rond bijvoorbeeld Montovun opzoekt dan moeten er zeker mooie tochten te maken zijn. Landschappelijk is het in die omgeving in ieder geval prachtig!