Na de Montafon M3 marathon in Schruns (O) reden we door naar de Cote d’Azure voor een vakantie in Puget-sur-Argens, vlak bij Fréjus. Vanuit Fréjus start ieder jaar de Roc d’Azur, dus ik hoopte hier ook een aantal mooie routes te kunnen rijden.
Vrijdag 4 augustus 2017 – Traversee de l’Estérel
Ik stond vroeg op om een fietstocht door l’Estérel te gaan maken. Als de zon eenmaal tevoorschijn komt loopt de temperatuur namelijk snel op naar boven de 30 graden. Om 7:30u vertrok ik dus. Het startpunt van de route lag zo’n 12 kilometer oostelijk ten opzichte van onze camping. De google maps route die ik hiervoor had gemaakt leidde mij door het enorm drukke Fréjus. Bij een drooggevallen rivier was het even zoeken en aan het einde leidde Google mij over een heuse singletrail tot het startpunt van de route.
Kaart van l’Esterel aan het begin van de route.
De route begon over een brede schotterweg en maakte vrijwel meteen een uitstapje naar een singletrail. Daarna ging de route lange tijd alleen verder over schotter- en asfalt wegen. In de eerste 13 kilometer was het vooral klimmen. Ik besloot ook nog even de batterij van mijn fietscomputer te controleren. Gelukkig maar, want blijkbaar was ik vergeten deze op te laden. De 40% lading die resteerde moest echter wel genoeg zijn om de ronde af te maken berekende ik snel.
In het begin was er veel klimwerk, maar het uitzicht maakte veel goed!
Het drukke Fréjus had ik inmiddels achter mij gelaten en ik bevond mij in een prachtig bergachtig landschap met veel rotsen en vulkanisch gesteente en veel groen. Onderweg zag ik veel verbodsborden in verband met het gevaar op bosbranden, maar de verboden voor tussen 21 en 6 uur en voor gemotoriseerde voertuigen kon ik gewoon passeren.
Even later kwam ik in een afdaling bij 2 andere bikers waarvan er 1 een platte band had. Hij vroeg om een plaksetje, maar die had ik niet en met een nieuwe tube kon ik hem niet helpen vanwege een afwijkende wielmaat.
Ik reed verder tot een punt waar mijn fietscomputer niet helemaal duidelijk de weg kon aangeven. Ik koos een asfaltweg, maar had links daarvan omhoog gemoeten. Na een keer terug rijden nam ik toch maar de asfaltweg, want bij de goede weg stond een verbodsbord. Een stukje verder kwam de asfaltweg weer op de route, maar ook daar was het zoeken want het was bijna een zevensprong. Ook hier koos ik foutief voor de asfalt weg, maar volgde deze toch maar omdat ik mij wat zorgen maakte over de accu van mij fietscomputer.
Toen ik weer op de route zat kwam ik al snel weer een verbodsbord tegen. Omdat ik een groot deel van de route nu al had gereden en de temperatuur al boven de 35 graden was besloot ik de route te laten voor wat het was en via de weg terug te rijden naar Fréjus. Dit was zeker geen straf, want het landschap bleef prachtig en ik kon nu ook regelmatig genieten van prachtige panorama’s over de zee.
Prachtig uitzicht over de zee.
Eenmaal terug op de camping gingen we lunchen en daarna naar het zwembad.
Zondag 6 augustus 2017 – Auz anciennes meulières
De MTB route Puget-sur-Argens aux anciennes meulières waarvan ik een gps route had gedownload liep op een paar honderd meter van de camping. Na het ontbijt begon ik aan deze route. Het weer zag er in het begin uit als iedere dag, droog en warm. Het begin van de route was rond de autoweg even zoeken, maar snel daarna zat ik weer in een mooi gebied met bossen en uitgestekte vlaktes. Op de achtergrond was een rotsmassief zichtbaar.
Er verschenen echter steeds meer donkere wolken aan de hemel en er begonnen wat druppels te vallen. Daar had ik niet op gerekend. De kant waar de route mij heen leidde zag er nog donkerder uit en het onweerde en bliksemde er regelmatig. Ik vertrouwde het niet erg, zeker niet omdat ik door open vlaktes reed. De route bestond uit 2 lussen en ik besloot om aan het einde van de eerste ronde niet de 2e ronde in te gaan maar terug te rijden naar de camping.
Precies op die splitsing voelde mijn achterband ineens raar aan en even later was hij leeg. Er zat een snee in de wang van de band en de latex kon het niet dichten. Ik zat op nog zo’n 4 kilometer van de camping en besloot te lopen. Op de hielen gezeten door onweer en bliksem rende ik stukken en af en toe pompte ik de band nog eens op om nog een paar honderd meter te kunnen fietsen. Uiteindelijk kwam ik zonder problemen aan bij de camping waar Sandra net bij de ingang was om brood te halen. Bij ons huisje legde ik nog de reserve band op die ik meegenomen had.
Dinsdag 8 augustus 2017 – Maures
Voor het eerst deze vakantie gaf de kaart met risico op bosbrand aan dat er in het gebied Maures geen code rood of zwart gold, maar oranje. Code oranje gold vandaag voor de hele Var. Ik fietste daarom om 7:30u naar Roquebrune om een deel van de Roc marathon te gaan rijden. In Roquebrune bleek de route helaas om een of andere reden niet (meer) op mijn fietscomputer te staan… balen.
Ik had nog wel 1 andere route door de Maures die op dit punt vertrok. Dan maar aan deze beginnen. Na een klimmetje volgden al snel singletracks. Aan het einde van deze singletracks bleek deze verboden voor VTT.
Meteen begon een volgende rotsachtige singletrack omlaag. Na een kilometer of zo kwam ik bij een paardenbak en even later weer bordje “interdit.. private”. Terug dan maar.
Singletrack die uiteindelijk naar prive gebied leidde.
Een stukje hoger zocht ik bij een asfaltweg nog even naar een omweg, maar ook daar bordjes met “interdit” en zelfs “chiens”. Geen spoor van een weg die wel was toegestaan. Weer terug dus en bij het begin van deze singletrack maar de breedste weg genomen. Daar had ik al snel een mooi uitzicht op de rots van Roquebrune. De weg leidde mij helaas niet om de problemen heen, dus ik besloot de route te laten voor wat die was.
Uitzicht op de rots van Roquebrune.
Ik volgde een hele tijd bordjes met 3 zonnetjes, 3 huisjes en 3 golven, in de hoop dat deze mij richting zee zouden loodsen. Ook dat bleek niet het geval. Bij een grote vijver stapte ik over op een nog bredere weg richting zee. Dit was het begin van een hele lange klim. De klim eindigde bij een kruising met een asfaltweg.
Het uitzicht tijdens de lange brede klim was zeker niet verkeerd.
Ik besloot deze naar links te volgen. Na een hele lange afdaling kwam deze precies uit bij het punt in Roquebrune waar ik begonnen was, en dus niet bij de zee. Omdat ik nog tijd had besloot ik via St. Aygulf naar Base Nature in Fréjus te rijden. Van Base nature reed ik vervolgens over gelukkig redelijk rustige wegen terug naar de camping.
Zaterdag 12 augustus 2017 – Bagnols-sur-foret – Malpasset
Op onze laatste dag in Puget ging papa nog een keer fietsen. Om bij het startpunt te komen gebruikte ik een deel van de route Puget-sur-Argens aux anciennes meulières, en wel het meest oostelijke deel. Het eerste deel had ik een paar dagen geleden al eens gelopen door de lekke band. Het tweede deel was vrijwel één lange klim met vrij veel bochten. Eenmaal boven was ik vlakbij de bruine rotsformaties en had ik een mooi uitzicht richting o.a. Roquebrune.
Uitzicht richting Roquebrune boven aan de lange klim.
De top van de lange klim.
Ik verliet deze route nu via een afdaling van een paar honderd meter om uit te komen op de route die loopt langs Bagnols-sur-foret en Malpasset. De afdaling ging nog even verder, maar al snel veranderde de schotterpaden in een asfaltweg die door Bagnols leidde. Na Bagnols volgden er weer brede schotterpaden en nu was er af en toe ook uitzicht op de zee. Op een gegeven moment zag ik ook de autoweg in de verte en niet veel later was ik bij Malpasset.
Het bord Maplasset, prachtig uitzicht maar nog geen dam te bekennen.
Malpasset is een oude dam die in heel aantal jaren geleden is ingestort. Wat nu rest is de ruïne van de dam en her en der enorme rotsblokken die bij de instorting zijn vrijgekomen. Al met al een indrukwekkende site. Het pad leidt door de dam over een smal rotsachtig paadje. Dit stukje liep ik omdat het lastig/niet te fietsen is en om foto’s te maken.
Foto net na het passeren van de dam van Malpasset.
Rotsblokken van de ingestortte dam in de rivierbedding.
Na een stukje door de voormalige zanderige rivierbedding volgden weer schotter en asfaltwegen langs de autoweg.
Bij het verlaten van de weg langs de autoweg ging het even steil omhoog. De weg bleef daarna klimmen en kwam langs een meertje. Daar hing een vreemde penetrante geur. Na nog wat meer klimwerk volgde weer een stukje asfalt afdaling. Even later was het weer offroad klimmen om uiteindelijk weer uit te komen bij het punt waar ik op de route was gekomen. Van daar reed ik dezelfde weg terug als ik was gekomen.
Mountainbiken in de Var..
.. is prachtig. Landschappelijk is het gebied top en biedt voor ieder wat wils. Het grootste nadeel in de zomer is echter de kans op bosbranden, waardoor je niet altijd de bossen in mag. En als dat wel mag voel je je tocht niet altijd op je gemak. Vlak voordat wij op vakantie gingen waren er in dit gebied nog bosbranden geweest waarbij veel mensen geëvacueerd moesten worden richting zee. De zomervakantie is daarnaast natuurlijk ook nog een erg drukke en warme periode. Een bezoekje in het voor- of najaar is daarom meer aan te bevelen!