Vorig jaar was de RdHF enorm zwaar, maar het blijft een prachtige marathon en de weersvoorspellingen waren goed ging ik ook vandaag weer naar Malmedy.
Enkele stats:
Afstand: 90km
Hoogtemeters: 2500hm
Weer: Droog, ‘s ochtends rond de 20 graden en later op de dag rond maximaal 30 graden.
Parcours: Vooral in de eerste helft van de wedstrijd veel brede paden afgewisseld met mooie trails, in het tweede deel van de wedstrijd voor mijn gevoel alleen nog maar prachtige trails en lastige steile klimmen en afdalingen.
Omdat mijn Turner Sultan fully recent was overleden (breuk bij bottom bracket) reed ik vandaag voor het eerst in een marathon op mijn YT Jeffsy 29. De Jeffsy is eigenlijk een trailbike en met een Maxxis Minion DHF voorband van een kilo zou het wel zwaar gaan worden, zeker omdat de conditie weer niet gewelig was.
De eerste twee lange klimmen na de start reed ik dan ook op een rustig tempo. Ook omdat ik vorig jaar in de tweede klim al kapot zat (dat werd toen later wel weer beter..). Deze keer verliep dit stuk verder prima.
De klim door het bikepark bij Malmedy.
Wel werd meteen al duidelijk dat er vandaag genoeg modder zou zijn. Zeker in de dalen zou later blijken dat er regelmatig vrij nat zou zijn. Zo was het ook toen we bij de Hoegne kwamen niet lang na de start. Daar wilde ik over wat planken lopen om de dieper modder te omzeilen, maar dat ging mis want ik gleed uit en viel naar links. Met wat bloed aan mijn elleboog kwam ik even bij. Wel moest ik snel het alarm van mijn fietscomputer uitzetten..
In de eerste helft van de wedstrijd waren er weer veel brede stukken, maar het liep allemaal zwaar en er zat geen tempo in. Ook werd het steeds warmer en ging het naar de 30 graden. Ik probeerde iedere 10-20 minuten te drinken en vulde bij bij de posten. Door de val, het lage tempo, de hoge temperatuur en mijn herinneringen van vorig jaar twijfelde ik over de afstand. Toen ik na zo’n 60km bij de splitsing 115-90km kwam koos ik toch voor de 90, want ik wilde toch wel voor 8 uur ‘s avonds thuis zijn..
Na de splitsing volgden een paar lange klimmen tot we bij Reinhardstein en even later het meer van Robertville kwamen waar weer een verzorging was. Aan het begin van de technische singletrack langs het meer ging het mis bij een voorganger die een paar meter naar beneden viel. Ik hielp hem met iemand anders naar boven en vervolgde mijn weg.
Nu volgden de mooie maar lastige en slopende paden met vele singletracks, wortels, stenen, etc.. Ik kreeg het toch zwaar zeker na zo’n 80km toen we weer in de buurt van de finish kwamen. Ik wist echter dat nu nog de laatste slopende klim zou gaan volgen. Hier voelde ik mij weer niet zo lekker en moest ik wat stukken lopen. Ik was hier wel blij dat ik toch voor de 90km had gekozen.
Na heel wat afzien was ik weer bovenaan de startklim waar we weer een stukje van de route van vanochtend volgden. Er volgde nog wat klimwerk tot eindelijke de afdaling naar de finish begon. Na de finish belde ik Sandra en moest ik wel even bijkomen. Het slechte gevoel werd niet beter en na een minuut of 10 moest ik zelf overgeven. Er kwam eigenlijk alleen maar water terug. Een andere biker vroeg of het ging, ik zij van wel en voelde mij ook wat beter.
De RdHF blijft mooi, maar slopend. Zeker de moeite om te blijven gaan, maar dan hopelijk met wat meer training en lagere temperaturen.