27-07-2019 Montafon M3, Schruns (O) (DNF)

Na een dag of tien vakantie in Kroatie reden we terug naar huis via Schruns. Daar bleven we ook een paar dagen voor de jaarlijkse Montafon M3 mountainbike marathon.

Enkele stats:

Afstand: 130 km

Hoogtemeters: 4500 hm

Weer: Een droge en warme dag met de dreiging van onweer.

Parcours: Lange klimmen over schotter en asfalt. Vooralt in de eerste en laatste lange afdaling een paar niet al te lange zeer technische passages.

De start in Schruns.

Op zaterdag was het weer tijd voor de Montafon M3 mountainbike marathon. Zoals altijd kon ik weer vroeg ontbijten in het hotel omdat de wedstrijd al om 7:30u van start gaat. Het weer bij de start was goed en als altijd ging het tempo na de geneutraliseerde start meteen omhoog. De eerste 15 kilometer was het alleen maar klimmen en daarna ging het met een paar dipjes nog tot kilomeer 30 omhoog. Daar volgde de eerste iets technischere afdaling over een hobbelige weg door een weiland die ik gewoon kon rijden.

Veel en lang klimmen.
En soms ook steil.

Na nog een kilometer klimmen begon de lange afdaling richting Bartholomäberg, met aan het einde de technische singletrack met haarspelden die ik deels weer liep.

Laatste stukje van de afdaling naar Gantschier.

Rond 10:15u stak ik de grote weg in Gantschier over. Dat was iets later dan gehoopt, dus ik moest nog flink aan de bak om op tijd bij het controlepunt in Schruns te komen. Maar eerst kwam er nog een 7 kilometer lange klim. Het eerst stuk liep over paadjes en schotter en was iets anders dan vorig jaar. Ook de verzorging stond niet in de bocht waar de schotter over gaat in asfalt maar al iets eerder. De rest van de klim was een afwisseling van schoter en asfalt. In het begin kon ik wel een paar bikers inhalen, maar het liep niet top en echt wechtrijden lukte niet. Het was gewoon stug tempo blijven rijden tot aan de top. Ik deed wel meer dan een uur over de klim. Daarna was het even afdalen, met daarna ook nog de nodige stukken omhoog voordat het echt bergaf ging richting Schruns.

Het was al rond 12 uur toen ik in Schruns Sandra, Naomi en Iris zag staan. Ik kon niet te lang blijven staan als ik de tijdlimiet om 12:15u nog wilde halen. Dat lukte wel en ik begon aan het lange stuk door het dal richting Partenen. Ik had wel twijfel want ik had veel moeten geven om de limiet te halen en het zwaarste stuk moest nog komen.

In het dal zaten een paar klimetjes en lange trails langs de rivier. Daarna volgde ook de lange schotter klim waar de sneeuwmachines langs de weg staan. Na deze sloper besloot ik in Gortipohl dat ik het laatste stuk met de Silvretta pas niet zou gaan rijden. Fysiek had ik heel veel moeten geven en het was aan het onweren op de Silvretta pas waarbij de temperatuur ook flink zou gaan dalen.

Teleurgesteld maar ook wel opgelucht belde ik Sandra en reed ik terug naar Schruns. Sandra, Naomi en Iris waren bij de finish. Daar zorgde ik er nog voor dat ik niet in de uitslag terecht zou komen, daarna gingen we terug naar het hotel.